Historia
DYREKTORZY SZKOŁY
1934-1935 Feliks Kozubowicz
1935-1939 Paweł Vogel
1939-1945 okupacja niemiecka
1945-1946 Jerzy Szwemin
1946-1947 Jan Wierzbanowicz
1947-1948 Stanisław Matysiakiewicz
1948-1955 Stanisław Miś
1955-1974 Stefan Galuba
1974-1987 Stanisław Mikołajczak
1987-1991 Konstanty Geisler
1991-1995 Paweł Drewicz
1995-2000 Janina Muller
2000-2005 Teresa Kasprzak
od 2005 Tomasz Szrama
KALENDARIUM
1920- utworzenie Państwowej Szkoły Wydziałowej
1931- otwarcie Miejskiego Gimnazjum Koedukacyjnego typu humanistycznego (trudności finansowe były przyczyną jego szybkiego zamknięcia).
11 czerwca 1934- zawiązanie Towarzystwa Naukowego w Obornikach i utworzenie Prywatnego Koedukacyjnego Gimnazjum imienia Stanisława Wyspiańskiego
(Bieżące dochody opierały się na czesnym,które wynosiło 300 zł rocznie od jednego ucznia, 500 zł od dwojga a 600 zł od trojga dzieci z tej samej rodziny.
Obraz gimnazjum w okresie międzywojennym
stanowiły liczne formy życia uczniowskiego. Były to: zajęcia
świetlicowe (gry, zabawy, konkursy,
wycieczki, odczyty, ankiety),
harcerstwo, Sodalicja
Mariańska(kształcenie i wychowanie w
duchu religijnym poprzez: nabożeństwa,
uroczyste ślubowania, wieczornice,
wycieczki w miejsca kultu religijnego),
Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej
(konstrukcja modeli latających), kółka:
muzyczne, i krajoznawcze z sekcją
fotograficzną.
1934- pierwszym dyrektorem szkoły zostaje Feliks Kozubowicz
12 sierpnia 1934- zezwolenie przez Kuratorium Poznańskiego Okręgu Szkolnego na otwarcie gimnazjum
1935-nowym dyrektorem placówki zostaje Paweł Vogel
1935- zawiązanie pierwszego koła muzycznego oraz chóru szkolnego
1936- założenie harcerskiej drużyny gimnazjalnej
1937- utworzenie pracowni biologicznej oraz pracowni robót ręcznych
1938/39- otrzymanie przez Towarzystwo Naukowe prawa do prowadzenia liceum humanistycznego
1939-1945 - Podczas drugiej wojny światowej nauczyciele prowadzili działalność konspiracyjną.
1945- Wraz z wyzwoleniem Obornik nastąpiła reaktywacja działalności gimnazjum. Dyrektorem szkoły zostaje Jerzy Szwemin
7 lutego 1945- pierwsza rada pedagogiczna po okupacji Obornik przez Niemców
12 lutego 1945- uroczystość rozpoczęcia roku szkolnego i ponowne powołanie do życia Prywatnego Gimnazjum Koedukacyjnego w Obornikach
1945- zorganizowanie zebrania Komitetu Rodzicielskiego w celu zlikwidowania problemów finansowych szkoły
1945- utworzenie drużyny harcerek, Ligi Morskiej oraz koła literackiego; działalność szkolnego koła sportowego i organizacja rozgrywek wewnątrz- i międzyszkolnych
1946- Jan Wierzbanowicz nowym dyrektorem szkoły
26 września 1946- utworzenie Obywatelskiego Komitetu Budowy Gimnazjum
1947- Stanisław Matysiakiewicz zostaje dyrektorem
1947- utworzenie świetlicy oraz biblioteki szkolnej
1 września 1947- przejęcie Gimnazjum w administrację miejską i zmiana nazwy szkoły na ‘Miejskie Gimnazjum i Liceum w Obornikach’
1948- nowym dyrektorem zostaje Stanisław Miś
1948- zmiana ustroju w szkole, połączenie Miejskiego Gimnazjum i Liceum ze Szkołą Podstawową oraz nadanie nazwy „Państwowa Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Podstawowego i Licealnego
1948- podjęcie akcji radiofonizacji szkoły
1949/50- rozpoczęcie na terenie szkoły działalności ZMP, prowadzącego akcje kształcenia ideologiczno-politycznego
1955- dyrektorem szkoły zostaje mianowany Stefan Galuba. Jego kadencja była najdłuższą w dziejach
szkoły, bo trwała do 1974 roku. W tym
czasie wybudowano nowoczesną salę
gimnastyczną z zapleczem, nowy pawilon
na pracownię praktyczno–techniczną dla
dziewcząt oraz zorganizowano gabinety
przedmiotowe.
1955/56- budowa boiska szkolnego
1959- utworzenie Szkoły Przysposobienia Zawodowego o kierunku handlowo-gospodarczym
1957-62- budowa nowoczesnej sali gimnastycznej z zapleczem
1961- oddzielenie szkoły podstawowej od szkoły średniej; przemianowanie placówki na Liceum Ogólnokształcące
1963- uzyskanie od Urzędu Pocztowego działki przeznaczonej na budowę boiska szkolnego
29 stycznia 1972- uroczystość nadania szkole imienia Pawła Findera i przekazanie sztandaru (w 30-tą rocznicę powstania PPR).
1972/73- wprowadzenie w nowym roku szkolnym klasy o profilu matematyczno-fizycznym
1974- Stanisław Mikołajczak zostaje powołany na stanowisko dyrektora
1978- zakończenie działalności Liceum Ogólnokształcącego dla pracujących
27 stycznia 1979- pierwszy zjazd absolwentów szkoły
17 kwietnia 1980- wraz z zarządzeniem Kuratorium Oświaty i Wychowania w Poznaniu utworzono Zespół Szkół Ogólnokształcących, w skład którego weszły Szkoła Podstawowa nr 1 oraz Liceum Ogólnokształcące imienia Pawła Findera
1985- utworzenie chóru „Pro Musica” pod dyrekcją J. Czypka(najważniejsze sukcesy to: I miejsce i „Złoty Kamerton” na VII Ogólnopolskim Konkursie Chórów Szkolnych w Kaliszu, I miejsce na Ogólnopolskim Przeglądzie Kameralnych Zespołów Muzyki Dawnej Schola Cantorum, I miejsce na X Międzynarodowym Festiwalu Muzycznym w
Bydgoszczy, II miejsce na międzynarodowym festiwalu chórów
młodzieżowych w Nearpelt w Belgii).
1987- stanowisko dyrektora przejmuje Konstanty Geisler
1991- przejęcie Liceum Ogólnokształcącego pod finansowanie gminy (w okresie przemian lat dziewięćdziesiątych Rada Pedagogiczna
podjęła uchwałę o zaprzestaniu używania imienia dotychczasowego Patrona – Pawła Findera).
1990/91- wprowadzenie katechezy
1991 - stanowisko dyrektora przejmuje Paweł Drewicz
1991- pierwsze wyboru do Rady Samorządu Szkolnego
1991 r. zapoczątkowano wymianę szkolną
z Lycce de la Salle z francuskiego
Rennes w Bretanii.
1995- dyrektorem szkoły zostaje Janina Müller
2000 - dyrektorem szkoły zostaje Teresa Kasprzak
2005 - dyrektorem szkoły zostaje Tomasz Szrama
27.04.2007 - nadanie Liceum imienia Stanisława Wyspiańskiegorok 2010 (grudzień ) Tomasz Szrama obejmuje funkcję Burmistrza Obornik a dyrektorem liceum zostaje Agnieszka Katarzyna Balcerowiak (od tego czasu wybrukowano podwórko, wymieniono dach, wymalowano elewację budynku głównego, wymieniono instalację elektryczną, zainstalowano oświetlenie zewnętrzne, zainicjowano realizację projektu Cyfrowa Szkoła Wielkopolska).
Przez ponad półwieczny okres swego istnienia mury naszej szkoły opuściło
ponad 4 tys. absolwentów. Są wśród nich
osoby znane i cenione, ale i zwykli
ludzie. Najważniejsze, że szkoła
pozostawiła w nich niezatarte ślady, bo
tu spędzili najlepszy okres swego życia.
Zapytajcie Rodziców i Dziadków jak to
było...
